W przypadku kluczowych połączeń infrastrukturalnych warto stworzyć dodatkowe, „zbędne” egzemplarze jako rezerwę na wypadek klęski żywiołowej 
. Na przykład: gdyby główny most zawalił się w wyniku powodzi, sytuację uratowałby drugi, zapasowy most
. Przede wszystkim jednak musimy monitorować istniejące konstrukcje, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia awarii
. Dzięki trafnemu prognozowaniu możemy zmniejszyć ryzyko katastrofy, reagując z wyprzedzeniem, i uniknąć konieczności podejmowania trudnych decyzji na dalszych etapach
. Jeśli chcemy wejść na naprawdę wysoki poziom, możemy budować infrastrukturę wielozadaniową, taką jak tunele drogowe, które pełnią funkcję odpływu dla nadmiaru deszczówki 
.
Inną opcją, która oszczędza czas i pieniądze, jest unowocześnienie infrastruktury, którą już posiadamy. Nazywa się to modernizacją
. Wśród przykładów można wymienić chodniki przepuszczalne, podniesione drogi i fontanny w przestrzeni publicznej
. W Abu Zabi architekci przymocowali do drapaczy chmur geometryczne osłony, które nie tylko zapewniają schronienie przed słońcem, ale mogą też zmieniać swoje ułożenie w zależności od kąta padania światła
. Fajnie, true?
W rzeczywistości modernizacja może być tak prosta, jak zainstalowanie czujników ciepła lub pomalowanie naszych dachów, dróg i linii kolejowych na biało, tak aby odbijały światło słoneczne
. Właściwie pomalowany na biało dach może odbijać do 80% energii słonecznej. Dla porównania czarny dach odbija jej zaledwie 5–10% 
. Pomyśl, jak skuteczne byłoby to rozwiązanie, biorąc pod uwagę fakt, że chodniki i dachy stanowią zazwyczaj ponad 60% powierzchni miejskich
.
Inną prostą modernizacją jest klimatyzacja (lub AC). Niestety AC stanowi miecz obosieczny, ponieważ w dłuższej perspektywie może pogorszyć problem miejskich upałów 

. Dzieje się tak, ponieważ zwiększony popyt na klimatyzację wywiera presję na sieć energetyczną: na każdy wzrost temperatury o 1°C zużycie energii elektrycznej w miastach może wzrosnąć o 2-4%
! To zwiększa emisję gazów cieplarnianych i podwyższa temperatury 
.
Wspomnianą już bardziej zrównoważoną opcją jest projektowanie budynków, które lepiej tolerują szerszy wachlarz temperatur
. Innym szczególnie nowatorskim i optymalnym rozwiązaniem jest połączenie systemu chłodzenia zasilanego energią odnawialną z technologią wychwytywania dwutlenku węgla (sprawdź nasz kurs dotyczący wychwytywania dwutlenku węgla!)
.
1. Zarządzanie, nauka i polityka
Adaptacja będzie wspólnym wysiłkiem rządów, przemysłu i lokalnych działaczy
. Udana adaptacja powinna jak najlepiej wykorzystać dostępną wiedzę naukową. Na przykład naukowcy mogą opracować podstawowe mapy terenów zalewowych i geologicznych, aby pomóc nam w identyfikacji najbezpieczniejszych miejsc do zabudowy
. Analitycy sektora energetycznego zidentyfikowali obszary buszu podatne na pożary, wykorzystując zdalne stacje pogodowe
. Omijając obszary wysokiego ryzyka, możemy zmniejszyć prawdopodobieństwo przerw w dostawie prądu
. Tego rodzaju przyszłościowe myślenie jest naprawdę przydatne przy przeprojektowywaniu obszarów miejskich i planowaniu przyszłych projektów infrastrukturalnych.
W branży budowlanej coraz ważniejsze staje się znalezienie skuteczniejszych sposobów radzenia sobie z odpadami i emisjami oraz ustanowienie bardziej rygorystycznych przepisów dotyczących ochrony środowiska. Na przykład we Francja zachęca się, aby w nowych projektach budowlanych od razu uwzględniano przyszłe zagrożenia klimatyczne
. Niestety prawo ochrony środowiska w większości krajów nie jest tak nowoczesne – tylko 5 z 35 krajów należących do OECD wprowadziło nowelizacje, które wspominają o zmianie klimatu
.
2. Gospodarka
Szacuje się, że do 2030 roku globalny koszt adaptacji infrastruktury wyniesie od 8 do 130 mld USD
. To sporo pieniędzy, więc jak możemy zwiększyć dostępne fundusze?
W tym celu musimy szukać różnych źródeł finansowania: od dotacji publicznych i prywatnych, aż po programy rządowe i wielostronne banki rozwoju 
.
Biorąc pod uwagę, że 87-91% funduszy infrastrukturalnych pochodzi od rządów krajów o niskim i średnim dochodzie
, istnieje mocna przesłanka do ponownego przemyślenia tego, w jaki sposób (i przez kogo) finansowane są rządy i gdzie te pieniądze są następnie inwestowane
. Na Fidżi władze wprowadziły opłatę za adaptację do środowiska i klimatu – 10% podatku od towarów luksusowych i bogatych gospodarstw domowych
. Od 2019 r. opłata wyrównawcza wygenerowała ponad 119 mln dolarów Fidżi (czyli około 56 mln USD), z czego większość wydano na adaptację infrastruktury, w tym nowych mostów, torów wodnych i systemów odpływowych
.
3. Rozwiązania wspólnotowe
Poprzez zaangażowanie społeczności lokalnych w planowaną adaptację możemy skorzystać z ich wiedzy. Może ona obejmować tradycyjne techniki przewidywania ciężkich zdarzeń pogodowych
lub przywracania siedlisk nadmorskich w celu ochrony zarówno ich mieszkańców, jak i infrastruktury, na której polegają 
.
4. Zielona infrastruktura i rozwiązania oparte na naturze
Możemy też sprawić, że nasze miasta będą dosłownie bardziej zielone, tworząc więcej przestrzeni dla natury 
. Na przykład zielone dachy łagodzą wysokie temperatury w lecie
i pochłaniają nadmiar wody deszczowej 
, a nawet mogą wspierać mikrogospodarstwa rolne
.
Te rozwiązania są częścią większej idei zwanej zieloną infrastrukturą, w przeciwieństwie do stworzonej przez człowieka „szarej” infrastruktury 
. Zielona infrastruktura wykorzystuje stawy, parki i lasy, aby poprawić jakość życia w miastach 

. Pomaga też miastom radzić sobie ze zmianami klimatu poprzez wchłanianie nadmiaru wody deszczowej i obniżanie lokalnych temperatur 
.
Na przykład jedno z badań wykazało, że zainwestowanie 100 milionów dolarów rocznie w sadzenie drzew w miastach może potencjalnie stworzyć wystarczająco dużo cienia, aby obniżyć średnią temperaturę o 1°C dla 77 milionów ludzi na całym świecie
. Jednak aby zmiana była trwała, musimy upewnić się, że mamy odpowiednie zapasy wody
lub użyć odpornych na suszę
, a najlepiej rodzimych gatunków drzew 

.
Natura również może inspirować architektów. Nazywa się to biomimetyką
. Można ją wykorzystać przy projektowaniu infrastruktury lepiej dostosowanej do środowiska – od budynków inspirowanych przez chrząszcze pustynne i kopce termitów
dla naturalnej wentylacji i regulacji temperatury
, po urządzenia hydroenergetyczne oparte na wodorostach
.
Możemy też dostosować się poprzez czerpanie inspiracji z całych ekosystemów. W Chinach urbaniści objęli ochroną jedną czwartą krajowych gruntów, aby zwiększyć dostęp do słodkiej wody. Ponadto ulepszyli zdolność ziemi do radzenia sobie z klęskami żywiołowymi, umożliwiając chronionym równinom zalewowym i drogom wodnym zatrzymywanie nadwyżek wody 
.
Podsumowanie
Warto pamiętać, że różne miejsca będą narażone na różne ryzyka klimatyczne
. Oznacza to, że nie ma prostego planu działania w zakresie budowy społeczeństwa odpornego na zmiany klimatu
. Prawdopodobnie będziemy jednak potrzebować połączenia rozwiązań stworzonych przez człowieka oraz opartych na naturze, żeby zachować podstawowe systemy i usługi, na których polegamy 

.
Następny rozdział